Żuk gnojarz kojarzy się wszystkim z owadem, który toczy przed siebie kulkę zlepioną z resztek roślin, odchodów zwierząt, błota czy gliny. Mimo zapachu kulki żukom to nie przeszkadza. Takie odchody stanowią dla nich bardzo cenne źródło pokarmu, bogate w sole mineralne, a także są izolatorem ciepła. Żuki gnojowe toczą kulki używając tylnych odnóży. I tutaj może urodzić się pytanie, jak żuk to robi, że idzie w takim kierunku, w którym powinien iść? Otóż odpowiedź na to pytanie znaleźli naukowcy z Wits University w Johannesburgu.

Oczywiście oczy tego żuka odgrywają tutaj kluczową rolę, ale nie w taki sposób, w jaki nam się to może wydawać, bowiem owady widzą świat w zdecydowanie inny sposób niż ssaki. Okazuje się, że żuk gnojowy wykorzystuje do swojej wędrówki rodzaj oraz natężenie światła. Jak dowodzą naukowcy z RPA zwierzęta te wykorzystują położenie drogi mlecznej, aby ustalić trasę wędrówek. Oczywiście nie chodzi tutaj o typowe rozróżnianie konstelacji gwiazd, a raczej o to, które z jaką siłą oświetlają mu drogę. Nie do końca też chodzi o konkretną drogę, tylko o to, by szybko oddalić się od miejsca pozyskania pokarmu i uniknąć kontaktu z potencjalnym zagrożeniem. Zwierzętom tak naprawdę jest obojętnie to, dokąd pójdą. Sam eksperyment przeprowadzany przez badaczy był bardzo ciekawy. Mianowicie, żukom gnojowym zakładano specjalne czapeczki na oczy. Następnie obserwowano co zrobią. Okazało się, że owady wchodziły na szczyt utoczonej przez siebie kuli, by zlokalizować jakiekolwiek źródło światła. Po zdjęciu „czapeczek” zwierzęta niemalże od razu przystępowały do toczenia. Najważniejsze dla nich, w tym całym zamieszaniu, jest by nie zataczać kręgów, tylko iść cały czas przed siebie. Od dawna było wiadome, że chrząszcze wykorzystują do przemieszczania się światło pochodzące z Księżyca czy ze Słońca, jednak naukowcy chcieli dowiedzieć się, czy bardziej rozproszone światło także może być przezeń wykorzystywane. Jak się okazuje z powodzeniem może.